“Men gaat je plaatsen en dan ben ik een keiharde realist! Dat weet ik nu eenmaal. Niemand ziet in mij een dromer en dat klopt wel. Zelfs ’s nachts droom ik niet.”
De architect Huig A. Maaskant werd op 17 augustus 1907 in Rotterdam geboren. Hij bezocht de Academie voor kunsten en technische wetenschappen aan de Coolsingel, die in mei 1940 werd verwoest. Hij werd later leraar op deze academie en lid van het schoolbestuur.
In 1926 ging hij werken bij de architect Jos de Jonge, waar hij tijdens de depressie van de jaren dertig werd ontslagen. Hij kon weer aan de slag bij de architect Van Tijen, met wie hij in 1937 het bureau "Van Tijen & Maaskant"vormde. Vanaf 1955 had Maaskant zijn eigen bureau. In 1960 associeerde hij met de belangrijkste medewerkers van zijn bureau: Van Dommelen, Kroos en Snef. Vele architecten hebben in deze jaren hun sporen bij dit bureau verdiend.
In Rotterdam bouwde Maaskant vooral veel tijdens de wederopbouwperiode na de Tweede Wereldoorlog. In willekeurige volgorde: het Groothandelsgebouw, het Hilton hotel, het Technikon met sportfaciliteitentoren en het Hofpleintheater, de noodwinkels aan de Blaak direct na de oorlog, winkels op het Beursplein (voorheen Magazijn Nederland), de verzamelgebouwen aan de Goudsesingel en de Oostzeedijk, de euromast, de flatgebouwen aan de Lijnbaan en het Oostplein, het Voormolengebouw, het Sparta Stadion, de Weena parkeergarage, en - zijn laatste grote schepping - het Adriaan Volkerhuis aan de Maasboulevard.
Zijn bekendste projecten buiten Rotterdam zijn: — Het luchtvaartlaboratorium, de Fokkerfabrieken, het Confectiecentrum, het Gas en Waterleidinggebouw en het Europahuis te Amsterdam
— Het provinciehuis en de Remingtonfabrieken te den Bosch
— De Johnson Wax fabriek te Mijdrecht
— Het sportcentrum van de KNVB in Zeist
— Het Tomadohuis te Dordrect
— De Tomadofabrieken in Etten-Leur
— De pier in Scheveningen
De PTT-gebouwen in Schiedam en Voorburg en de stadhuizen in Meppel en Hazerswoude zijn ook ontwerpen van Maaskant; niet te vergeten de vele scholen en huizen die hij bouwde.
Maaskant was mee een 'doener' dan een prater over zijn ideeën en ontwerpen. Hij had groot respect voor diegenen die in staat waren hun kennis van en liefde voor de bouwkunst over te dragen en te propageren. Om deze soort activiteiten te belonen, richtte hij in 1976 de Stichting Rotterdam-Maaskant op.
Hij stierf op 27 mei 1977, net voor zijn 70e verjaardag. Zijn wens om de eerste uitreiking van de Rotterdam-Maaskantprijs te mogen meemaken (3 maart 1978) ging helaas niet in vervulling.
In 1926 ging hij werken bij de architect Jos de Jonge, waar hij tijdens de depressie van de jaren dertig werd ontslagen. Hij kon weer aan de slag bij de architect Van Tijen, met wie hij in 1937 het bureau "Van Tijen & Maaskant"vormde. Vanaf 1955 had Maaskant zijn eigen bureau. In 1960 associeerde hij met de belangrijkste medewerkers van zijn bureau: Van Dommelen, Kroos en Snef. Vele architecten hebben in deze jaren hun sporen bij dit bureau verdiend.
In Rotterdam bouwde Maaskant vooral veel tijdens de wederopbouwperiode na de Tweede Wereldoorlog. In willekeurige volgorde: het Groothandelsgebouw, het Hilton hotel, het Technikon met sportfaciliteitentoren en het Hofpleintheater, de noodwinkels aan de Blaak direct na de oorlog, winkels op het Beursplein (voorheen Magazijn Nederland), de verzamelgebouwen aan de Goudsesingel en de Oostzeedijk, de euromast, de flatgebouwen aan de Lijnbaan en het Oostplein, het Voormolengebouw, het Sparta Stadion, de Weena parkeergarage, en - zijn laatste grote schepping - het Adriaan Volkerhuis aan de Maasboulevard.
Zijn bekendste projecten buiten Rotterdam zijn: — Het luchtvaartlaboratorium, de Fokkerfabrieken, het Confectiecentrum, het Gas en Waterleidinggebouw en het Europahuis te Amsterdam
— Het provinciehuis en de Remingtonfabrieken te den Bosch
— De Johnson Wax fabriek te Mijdrecht
— Het sportcentrum van de KNVB in Zeist
— Het Tomadohuis te Dordrect
— De Tomadofabrieken in Etten-Leur
— De pier in Scheveningen
De PTT-gebouwen in Schiedam en Voorburg en de stadhuizen in Meppel en Hazerswoude zijn ook ontwerpen van Maaskant; niet te vergeten de vele scholen en huizen die hij bouwde.
Maaskant was mee een 'doener' dan een prater over zijn ideeën en ontwerpen. Hij had groot respect voor diegenen die in staat waren hun kennis van en liefde voor de bouwkunst over te dragen en te propageren. Om deze soort activiteiten te belonen, richtte hij in 1976 de Stichting Rotterdam-Maaskant op.
Hij stierf op 27 mei 1977, net voor zijn 70e verjaardag. Zijn wens om de eerste uitreiking van de Rotterdam-Maaskantprijs te mogen meemaken (3 maart 1978) ging helaas niet in vervulling.