De wereld is het platteland

“Rem, doe even dat plaatje van die leuke drone,” en Koolhaas selecteert het gewenste plaatje uit de power- point. Fresco en Koolhaas hebben duidelijk al vaker samen aan tafel gezeten, speculerend over de ontwik- kelingen van het platteland, heen en weer springend tussen schaalniveaus en werelddelen. Deze dialoog was daardoor een zeldzaam ontspannen gesprek tussen een expert en een kunstenaar over een prangende kwesties in de wereld.

Rem Koolhaas was in 1986 winnaar van de Grote Maaskantprijs. Hij startte zijn carrière met de oprichting van OMA in 1975 en de publicatie ʻDelirious New Yorkʼ in 1978. In het jaar dat hij de Maaskantprijs won was er nog slechts één gebouw gerealiseerd: het politiebureau van Almere, dit jaar aangewezen als monument. Inmiddels is Koolhaas een alom gelauwerd en realiserend architect van 75 jaar oud, en verlegt hij de stedelijke focus naar transformaties in ruraal gebied. Koolhaas neemt met Harvard University twaalf ‘steekproeven’ in het platteland op alle continenten met de vragen: wat voor condities treffen we aan en hoe zijn die te interpreteren om er een portret van de wereld van te maken? In 2020 resulteert dat in een expositie in het Guggenheim New York.1 Koolhaas praat in dat verband vaker met dé expert als het gaat om voedsel en landbouw: Louise Fresco. Deze dialoog lijkt op een van hun brainstorms, maar dan in het bijzijn van een groot publiek.

Louise O. Fresco is bestuursvoorzitter van Wageningen University & Research (WUR) en schrijver van populairwetenschappelijke publicaties zoals ʻHamburgers in Paradijsʼ, romans als ʻDe Utopistenʼ, columns in NRC en wetenschappelijke adviezen. De dialoog draait om de centrale vraag: wat is er momenteel aan de hand in de landbouw en waar

gaat het naartoe? Dat is een brede vraag die door de sprekers op alle mogelijke schaalniveaus wordt beantwoord. Koolhaas zet vraagtekens bij fascinerende ontwikkelingen en Fresco brengt een lijn aan vanuit een historisch, wetenschappelijk en politiek kader.